rippling crystal blue water

Δραστηριότητες

Εξερευνήστε πολυτελείς ανέσεις και συναρπαστικές δραστηριότητες κοντά στο Villa Marita.

Σε απόσταση περίπου 4 χλμ. βορειοδυτικά από τον Πολιχνίτο, βρίσκονται οι θερμές πηγές Πολυχνίτου ή θερμοπηγές Άη Γιάννη Λισβορίου, από το ομώνυμο εκκλησάκι που είναι χτισμένο εκεί. Η χημική τους σύσταση είναι παρόμοια με εκείνη των πηγών του Πολιχνίτου με 70% μετεωρικό νερό και 30% θαλάσσιο. Η θερμή πηγή Πολιχνίτου χαρακτηρίζεται ως χλωριονατριούχα και αναβλύζει μέσα από ηφαιστειακά κροκαλοπαγή και ηφαιστειακούς τόφους. Λειτουργούν δύο λουτήρες, ένας εκ των οποίων έχει χτιστεί τον 16ο αι. Η θερμοκρασία του νερού φθάνει τους 69οC και θεωρούνται οι δεύτερες θερμότερες πηγές στην Ευρώπη. Οι εγκαταστάσεις της πηγής βρίσκονται γύρω από το χείμαρρο ο οποίος χύνεται στον κόλπο Καλλονής, μέσα σε θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον και με θέα προς τον κόλπο αυτόν. Οι θερμές πηγές Λισβορίου συνιστώνται για δερματοπάθειες, ρευματοπάθειες, ισχιαλγίες, γυναικολογικές παθήσεις, παραδοντοπάθειες κ.ά.

Το ΜΑΡΙΤΑ διαθέτει ποδήλατα για περιηγήσεις στον κόλπο της Καλλονής ή για μικρές αποδράσεις στο δάσος της Αχλαδερης οπού βρίσκονται οι πιο ωραίοι καταρράχτες του νησιού! Μια ξεχωριστή εμπειρία που θα σας φέρει πιο κοντά στη φύση είναι η πεζοπορία στο καταπράσινο δάσος για την εξερεύνηση του φυσικού πλούτου της Λέσβου.

Οι γνωστές από την αρχαιότητα ονομασίες του νησιού ήταν: Πελασγία, Ίσσα, Αιθιοπία και Αίγειρα (μελαμψή), Μυτωνίς, Ιμερτή (ποθητή), Λασία (πυκνόδεντρη) και Μακαρία. Η μυθολογία και οι παραδόσεις σχετικά με τον αποικισμό και τους πρώτους οικιστές της Λέσβου, αποτελούν μια ένδειξη για την συγγένεια των Λεσβίων με τους Θεσσαλούς και γενικότερα τους Αιολείς. Αν και η προϊστορική εποχή στην Λέσβο δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς, είναι γνωστές δώδεκα προϊστορικές θέσεις, παραλιακές οι περισσότερες, και μόνο τέσσερις μεσογειακές. Φαίνεται ότι η περισσότερο πυκνοκατοικημένη περιοχή ήταν του κόλπου της Καλλονής και η μεγαλύτερη ακμή και διάρκεια των οικισμών, συμπίπτει με την πρώιμη εποχή του Χαλκού. Από τις πόλεις του νομού πέντε ήταν οι σημαντικότερες: η Μυτιλήνη, η Μήθυμνα, η Άντισσα, η Πύρρα και η Ερεσός. Μια έκτη πόλη, η Αρίσβη, καταστράφηκε τον 5ο π.Χ. αι. από τους Μηθυμναίους.
Σε λίγα μέρη είναι η φύση και η ανθρώπινη παρουσία τόσο αρμονικά συνδυασμένα όσο στην Λέσβο. Τα περισσότερα χωριά διατηρούν σχεδόν ακέραια την αρχιτεκτονική τους κληρονομιά. Τα βασικά δομικά υλικά είναι πέτρα και ξύλο. Οι μαστόροι του νησιού ήταν φημισμένοι για την κατεργασία της πέτρας. Οι μικροί πύργοι είναι ένας χαρακτηριστικός τύπος σπιτιού με ψηλό πέτρινο κορμό στον κάτω όροφο και βαριά κατασκευή της εξώπορτας για προστασία από τους πειρατές. Πολλά από τα πυργέλια αυτά αλλά και άλλα σπίτια έχουν σαχνισιά, μια ελαφριά ξύλινη κατασκευή που προεξέχει στον επάνω όροφο. Οι εσωτερικές αυλές είναι γεμάτες λουλούδια και χρώμα. Διακριτικό χαρακτηριστικό του αρχιτεκτονικού τοπίου είναι τα λιοτρίβια, πολλά από τα οποία στεγάζουν τώρα πολιτιστικά κέντρα, και σε ορισμένες περιοχές (Πλωμάρι, Γέρα) τα σαπωνοποιεία. Επίσης αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σχολεία και οι εκκλησίες του νησιού, ένδειξη της άνθησης που γνώρισε ο τόπος τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Παραδοσιακοί οικισμοί είναι μεταξύ άλλων η Αγιάσος, η Αγία Παρασκευή, ο Μόλυβος, το Πλωμάρι, η Βατούσα κι ο ΜανταμάδοςΟι τέχνες και τα γράμματα και κυρίως η ποίηση, άνθησαν στο νησί από την πρώιμη αρχαιότητα. Κατά την μυθολογία, στην Λέσβο απέθεσε η θάλασσα το κεφάλι του Ορφέα και την λύρα του, μετά την θανάτωσή του από τις μαινάδες στη Θράκη. Και ο μύθος επιμένει ότι το κομμένο κεφάλι του Ορφέα συνέχισε να τραγουδάει και να χρησμοδοτεί στο μαντείο του κοντά στην Άντισσα, ενώ η λύρα υπήρχε λένε κρεμασμένη στον ναό του Απόλλωνα στην Μυτιλήνη. Από τον 7ο π.Χ. αι., παράλληλα με την μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, παρουσιάζεται στην Λέσβο πνευματική και καλλιτεχνική άνθιση, από τις σημαντικότερες στον ελληνικό χώρο. Αν και το πολιτιστικό κέντρο της αρχαίας Ελλάδας ήταν η Αθήνα, οι πόλεις της Λέσβου συνεισέφεραν μια ιδιαίτερη και σημαντική συνδρομή στο οικοδόμημα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.